Szczęśliwy człowiek, który posiada pasję

Każdy ma jakieś pokręcone hobby, dla jednych to dziwaczna pasja, dla innych szaleństwo chwili.
Niejeden twórca chce mieć swoją pracownię, choćby mały kawałek stołu, jakiś kąt, odrobinę podłogi. Koniecznie by ten skrawek świata był realny.

Ja również przez kilka ostatnich lat marzyłam o swoim kącie, gdzie wstęp mam tylko ja i moje fantazje krawieckie. No i rzecz jasna ukochany :)

W końcu sporym wysiłkiem, dzięki pracy po kilkanaście godzin dziennie udało się urealnić to co było dotychczas marzeniem, w pewnym momencie wręcz fatamorganą. Marzyłam by dotrzeć do tej oazy. Wędrówka była jednak długa ale nareszcie owocna. Choć wędrowcowi życie płatało figle, nie poddał się, żył niekończącą się wędrówką. Któż z nas nie raz był zmuszony do dłuższego tkwienia w miejscu, bo nie mógł przedostać się na drugą stronę wysokiej, piaszczystej wydmy, a z każdej strony sypał mu się piasek pod nogi. Kto nie borykał się z brakiem wody na tejże pustyni i resztkami sił próbował iść dalej.

Dumna jestem z siebie, że ten czas przetrwałam, że go razem przetrwaliśmy, bo miałam towarzysza drogi.

Na widok skończonej, wymuskanej pracowni cieszę się jak owy wędrowiec, który dotarł do oazy i zaczerpnął upragnionej wody.

Pracownię zrobiliśmy sami do totalnego zera, łącznie z podłogami, na które wybrałam ulubiony wzór paneli, jasne i nowoczesne. Ściany pomalowaliśmy na biało, by było dużo światła w pracowni. Ponure czy też nudne pracownie nie służą mojemu myśleniu. Stół kupiliśmy duży, ogromny, taki jak chciałam. Bez problemu mogę już wszytko skroić. Nie muszę klęczeć na podłodze.

W komodach znalazło się miejsce na tkaniny i całą pasmanterię. Nastał porządek. Dawne czarne pudła służące ich przechowywaniu, teraz stały się pojemnikami na resztki krawieckie. Eko torba znalazła zastosowanie jako podręczny schowek na włóczki. Dla Burdy, własnych wykrojów i innych szablonów znalazłam miejsce w segregatorach oraz w koszyku rowerowym, a wszystko w jednym regale.

Teraz mogę trochę przystopować, zwolnić bieg, zająć się nie tylko pracą, remontem, ale także szyciem i blogowaniem. W tym roku spełniły się moje dwa wielkie marzenia (wyjazd i pracownia), to szczęśliwy rok.

Na stole leży wrzosowy flausz na płaszczyk zimowy. Jeszcze nie wiem czy na pewno ten krój wybiorę.